...για να "καταλαβουμε" λεει την σχιζοφρενεια ,
χρειαζεται να κατανοησουμε την απογνωση,
και η απογνωση για να γιατρευτει
χρειαζεται αγαπη...
...μια μικρου μηκους ταινια αφιερωμενη σε αυτους ...
Peg@
Σάββατο, Δεκεμβρίου 29, 2012
Τρίτη, Δεκεμβρίου 18, 2012
...always gratefull for the dead...
...o "πανταχου παρων και τα πανθ'ορων"...
....so tell me dear Mr Lovegrove....
I thought that you knew it all
Well you've seen it ten times before.
I thought that you had it down
With both your feet on the ground.
I love slow ... slow but deep.
Feigned affections wash over me.
Dream on my dear
And renounce temporal obligations.
Dream on my dear
It's a sleep from which you may not awaken.
You build me up then you knock me down.
You play the fool while I play the clown.
We keep time to the beat of an old slave drum.
You raise my hopes then you raise the odds
You tell me that I dream too much
Now I'm serving time in disillusionment.
I don't believe you anymore ... I don't believe you
I thought that I knew it all
I'd seen all the signs before.
I thought that you were the one
In darkness my heart was won.
You build me up then you knock me down.
You play the fool while I play the clown.
We keep time to the beat of an old slave drum.
You raise my hopes then you raise the odds
You tell me that I dream too much
Now I'm serving time in a domestic graveyard.
I don't believe you anymore ... I don't believe you.
Never let it be said I was untrue
I never found a home inside of you.
Never let it be said I was untrue
I gave you all my time.
...καληνυχτα σας...
Peg@
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 03, 2012
Ειλικρινεια
Θα μου άρεσε πολύ να μ' αγαπάνε όσοι αγαπώ.
Αν, όμως, κάποιος δεν μ' αγαπάει, θα ήθελα να μου το πει και να φύγει
(ή να μη μου το πει, αλλά πάλι να φύγει).
Γιατί δεν ήθελα να είμαι δίπλα σε κάποιον που δεν θέλει να είναι μαζί μου...
Πονάει πολύ.
Ωστόσο, αυτό είναι καλύτερο από το να μένεις και να υποκρίνεσαι.
Ο Αντόνιο Πόρτσια λέει στο βιβλίο του Φωνές:
"Έπαψαν να σε εξαπατούν, όχι να σ' αγαπάνε, κι εσύ πονάς σαν να έπαψαν να σ' αγαπάνε".
(αποσπασμα απο το βιβλιο του Χορχε Μπουκαι "Ο δρομος της αυτοεξαρτησης",Εκδοσεις Opera).
....αρκετους μηνες μετα διαλεγω ενα θεμα που πιστευω ειναι το πιο βασικο οσον αφορα στις ανθρωπινες σχεσεις.
Προχθες ειπα σε εναν ανθρωπο το εξης:
"Οι ανθρωποι μπορει να σου κακιωνουν περισσοτερο γιαυτα που δεν τους λες απο φοβο και ντροπη η δειλια και αφηνεις με πραξεις να εννοηθουν".
...καληνυχτα σας ...
Peg@
Τετάρτη, Μαρτίου 14, 2012
....a stranger than fiction stranger.....
...να ξαφνικα σημερα το πρωι τον θυμηθηκα τον αγαπημενο Kevin....
...καλημερα σας....
I walked into this bar
And the man refused;
He said, "we don’t serve strangers
In blue suede shoes;
We don’t give credit, and
We don’t give way--
We have to think about what the people might say..
Uh, you know what I mean..."
I said, "sure, man"
Oh, he gave me a smile that was sickly and wet,
And I offered him one of my cigarettes.
He took it, afraid that he might appear rude,
Then proceeded to sell me some second class food.
Nice guy - meet ’em everywhere.. .
He said, "my oh my, I have suffered too long,
And this cigarette seems to be very strong;
I don’t make the rules
I just get what I take
And I guess every rule was made to break.
You can take what you like, it won’t hurt me
Cause I’m just working for the company."
From the green cigarette, he took a long drag,
And said, "i think I’ll pick my travelling bag.
I’m tired of cheating, and wasting my head
And filling the boss’s bags with bread.
I want to get out in the sun and rain,
And feel the wind on on skin again;
The world is large, and I’ve got time yet.
And, by the way, thanks for that cigarette..
Thank you very much."
"you know, I feel like a new man
Yes I do, I don’t know why;
I’d just like to say
Thank you very much(indeed)
It’s a beautiful day
I think I’ll be on my way (right away)
I’d just like to say
Thank you very much.
Yes, I’m getting the hell out of here
Yes, I am - bye, bye.
That’s the end of the message
Thank you very much.
Bye bye...
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 08, 2012
Σάββατο, Ιανουαρίου 07, 2012
....waiting....
....και περιμενοντας ξεχνιεσαι...
...και ο χρονος μπερδευεται...
...ναι μπερδευεται στα νουμερα και πεφτει σε μια τρυπα...
...και μετα οπως η Αλικη στην Χωρα των Θαυματων....
...Peg@
Τετάρτη, Ιανουαρίου 04, 2012
...Βlues Greasy....
...και ερωταω ρητορικη ερωτηση...
....ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΡΩΣ??
...και μην μου πειτε αυτο που συμβαινει αναμεσα σε δυο ανθρωπους...
...θα καγχασω οικτρα...
...αυτα τα ολιγα...
....ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΡΩΣ??
...και μην μου πειτε αυτο που συμβαινει αναμεσα σε δυο ανθρωπους...
...θα καγχασω οικτρα...
...αυτα τα ολιγα...
...καλημερες...
Peg@
Σάββατο, Δεκεμβρίου 31, 2011
Livin'Blues.......
...and just before 2012...
...καλα ταξιδια...
...γιατι μεχρι να πεθανουμε θα ειμαστε ζωντανοι...
...και τι σημαινει ζωντανοι...
...τι σημαινει?
...ε??
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 28, 2011
...εκει που ο χρονος χανεται....
...στο νησι της προσωπικης αποκαλυψης...
...εκει που τα αφησα ολα για να τα ξαναβρω...
...σε εκεινο το αφιλοξενο...
...σε εκεινο το φιλοξενο...
...καλημερα σας...
Peg@
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 26, 2011
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 15, 2011
...space....
...lost in it...
...in need for it...
...
...πολυ αγαπημενος Γκαμπορ...
...καληνυχτες...
Peg@
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 14, 2011
...the dark end of the street.....
...και η μοναξια μεσα μας...
...η μοναξια μεσα μας και εξω απο μας...
...εξω απο μας...
...και τριγυρω ....
...καλησπερα σας...
Τετάρτη, Νοεμβρίου 16, 2011
...γιατι δεν ερχεσαι...
....ες αυριον τα σπουδαια λοιπον...
...και ποια σπουδαια μας εμειναν??
...μας μειναν μονο τα τραγουδια......αντε καληνυχτα σας...
...και ποια σπουδαια μας εμειναν??
...μας μειναν μονο τα τραγουδια......αντε καληνυχτα σας...
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή
Πίσω απ'τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω
νεροποντή που περιμένω μια ζωή
Γιατί δεν έρχεσαι
Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει
όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει
κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο ν' ανεβεί και να τον κάψει
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλου μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι
Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει
σ' ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς
Ο,τι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει
Να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει
στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
Απ' της ψυχής μου το ιερό
ως της ζωής μου το μπουρδέλο
χτίσε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω
κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή
Πίσω απ'τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω
νεροποντή που περιμένω μια ζωή
Γιατί δεν έρχεσαι
Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει
όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει
κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο ν' ανεβεί και να τον κάψει
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλου μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι
Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει
σ' ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς
Ο,τι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει
Να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει
στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
Απ' της ψυχής μου το ιερό
ως της ζωής μου το μπουρδέλο
χτίσε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω
κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 15, 2011
...my room (Waiting for Wonderland)
...ειχα πολυ καιρο...
...να βρω ενα δυνατο...
...σταθηκα παλι τυχερη...
...με αυτο...
Searching for diamonds in the sulphur
mine, leaning on props which are rotten,
hoping for anything, looking for a sign
that I am not forgotten.
Lost in a labyrinth of future mystery,
tracing my steps, all mistaken,
trusting to everything, praying it can be
that I am not forsaken.
I wait by the door, wondering
when you will come and keep me warm.
I pray for the end of the night,
hoping the light will still the storm
which presently betrays me;
helpless sea-monster stranded on the
shore, marooned in an ecstasy of waiting.
I yearn, although knowing that I shall
dive no more
in the tide already racing
My lungs burst to cry: "Finally
how could you leave me here to die?
I freeze in the chill of this place
with no friendly face to smile goodbye -
how could you let it happen?"
How could you let it happen?
Dreams, hopes and promises, fragments
out of time;
all of these things have been spoken;
still you don't understand how it feels
when I'm waiting for them to be broken
mine, leaning on props which are rotten,
hoping for anything, looking for a sign
that I am not forgotten.
Lost in a labyrinth of future mystery,
tracing my steps, all mistaken,
trusting to everything, praying it can be
that I am not forsaken.
I wait by the door, wondering
when you will come and keep me warm.
I pray for the end of the night,
hoping the light will still the storm
which presently betrays me;
helpless sea-monster stranded on the
shore, marooned in an ecstasy of waiting.
I yearn, although knowing that I shall
dive no more
in the tide already racing
My lungs burst to cry: "Finally
how could you leave me here to die?
I freeze in the chill of this place
with no friendly face to smile goodbye -
how could you let it happen?"
How could you let it happen?
Dreams, hopes and promises, fragments
out of time;
all of these things have been spoken;
still you don't understand how it feels
when I'm waiting for them to be broken
Παρασκευή, Αυγούστου 26, 2011
...tell me...
...μαλιστα...
...μα τα λιγα λογια ζαχαρη ,λενε, και τα καθολου μελι...
...τα λογια...
...τα παιρνει ο αερας...
...ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΛΟΙΠΟΝ!
Τρίτη, Αυγούστου 09, 2011
Hey Obensli Obensli...
...αυτον τον ανθρωπο πρεπει να τον γνωρισουνε πολλοι...
...ευχαριστω τον Λουκα για αυτο...
Τετάρτη, Ιουλίου 13, 2011
Κυριακή, Ιουλίου 03, 2011
Τρίτη, Ιουνίου 28, 2011
Κυριακή, Ιουνίου 26, 2011
...so...without you i'm nothing...
...a great performance...
Strange infatuation seems to grace the evening tide.
I'll take it by your side.
Such imagination seems to help the feeling slide.
I'll take it by your side.
Instant correlation sucks and breeds a pack of lies.
I'll take it by your side.
Oversaturation curls the skin and tans the hide.
I'll take it by your side.
tick - tock [x3]
tick - tick - tick - tick - tick - tock
I'm unclean, a libertine
And every time you vent your spleen,
I seem to lose the power of speech,
Your slipping slowly from my reach.
You grow me like an evergreen,
You never see the lonely me at all
I...
Take the plan, spin it sideways.
I...
Fall.
Without you, I'm Nothing.
Without you, I'm nothing.
Without you, I'm nothing.
Take the plan, spin it sideways.
Without you, I'm nothing at all.
Παρασκευή, Ιουνίου 24, 2011
Τρίτη, Ιουνίου 21, 2011
...allusion...
...γιατι οι ανθρωποι ετσι ειμαστε φτιαγμενοι ...
...μπορουμε να κανουμε το μεγαλυτερο κακο,μα και το μεγαλυτερο καλο συναμα...
...φτανει να το θελησουμε...
...και πολλες φορες χωρις να το ξερουμε...
...και δεν το καταλαβαινουμε παρα καιρο μετα...
...
...και πολλες φορες χωρις να το ξερουμε...
...και δεν το καταλαβαινουμε παρα καιρο μετα...
...
...ευχαριστω τον Λουκα για το παρακατω...
...ενα ταξιδι ...
Κυριακή, Ιουνίου 05, 2011
...το γιασεμι στο χωμα...
...δεν ειχε αγιοκλημα αλλα το γιασεμακι σου, το εβαλα...
...και ενα αποσπασμα απο εκεινη την ταινια που ειχες δει και σου αρεσε...
...θυμασαι??
...
Σάββατο, Ιουνίου 04, 2011
Πέμπτη, Ιουνίου 02, 2011
Τετάρτη, Ιουνίου 01, 2011
Δευτέρα, Μαΐου 30, 2011
....οσο υπαρχουν μαγοι....
...θα υπαρχουν και ανθρωποι που μαγευονται...
...και το αντιθετο...
...και οσο υπαρχουν μονοπατια...
...θα υπαρχει παντα επιθυμια διαφυγης...
...και το αντιθετο...
...και μεχρι να πεθανουμε θα ειμαστε ζωντανοι...
...συμπερασμα..??
...
Κυριακή, Μαΐου 29, 2011
...la dee da...la dee da...
...και αμα δεν εχεις τιποτα,δεν εχεις τιποτα να χασεις...
...το ειπαμε...
..και η επαναληψις μητρ πασης μαθησεως...
...το εμπεδωσαμε...
...and all that jazz...
...that jaaaazzz...
...speak of the devil...
...αγαπημενος Dexter...
...καληνυχτα σας...
...Peg@
Παρασκευή, Μαΐου 27, 2011
...dog bombs the moon...
....πολυαγαπημενος Bowie...
....καλημερα σας...
Hope little girl
Come blow me away
I don't care much
I win anyway
Just a dog
I'm God damn rich
An exploding man
When I talk in the night
There's oil on my hands
What a dog
Fall dog is cruel and smart
Smart time breaks the heart
Fall dog bombs the moon
Devil in a market place
Devil in your bleeding face
Fall dog bombs the moon
What a dog
There's always a moron
Someone to hate
A corporate tie
A wig and a date
Just a dog
These blackest of years
That have no sound
No shape, no depth
No underground
What a dog
Fall dog is cruel and smart
Smart time breaks the heart
Fall dog bombs the moon
A devil in a market place
A devil in your bleeding face
Fall dog bombs the moon
What a dog
Come blow me away
I don't care much
I win anyway
Just a dog
I'm God damn rich
An exploding man
When I talk in the night
There's oil on my hands
What a dog
Fall dog is cruel and smart
Smart time breaks the heart
Fall dog bombs the moon
Devil in a market place
Devil in your bleeding face
Fall dog bombs the moon
What a dog
There's always a moron
Someone to hate
A corporate tie
A wig and a date
Just a dog
These blackest of years
That have no sound
No shape, no depth
No underground
What a dog
Fall dog is cruel and smart
Smart time breaks the heart
Fall dog bombs the moon
A devil in a market place
A devil in your bleeding face
Fall dog bombs the moon
What a dog
Πέμπτη, Μαΐου 19, 2011
...a wise man in your heart...
(Credits to ma dear Akis Perdikis for this one)
...χωρις λογια...
...μονο τους στιχους....
...φτανει...
...ισως μοναχα αυτο που συνηθιζε ενας αγαπημενος να λεει...
"Με τους ανθρωπους γινονται ολα"...
...με τους ανθρωπους ναι...
...ισως μοναχα αυτο που συνηθιζε ενας αγαπημενος να λεει...
"Με τους ανθρωπους γινονται ολα"...
...με τους ανθρωπους ναι...
I met a man, a wise old man, the day I lost my pride.
He told me he belonged to me but from me he would hide.
And that I would not hear his voice until I learned to sing.
Now every time I sing I know that I belong.
belong to him.
Singing O why...Singing O why...
He told me he would teach me everything I tried to know.
He made me see that you and me are dreamers in a show.
And when the days were darkest then he lit them with his moons.
And then we crossed the rainbow bridge but we came back...
Came back too soon...
Singing O why...Singing O why...
He showed me where he was Atman that man I could not see.
He pointed to the sky until a ladder I could see.
I climbed for many lives to find the secret golden flower.
And then I woke and found I'd slept for less than half...
Than half an hour.
Singing O why...Singing O why...
He brought us back together then when I was all alone.
He made me see I was not just of earth and skin and bone.
O it makes you feel so beautiful you can tell your Self apart.
Everytime you listen to the wise man in your heart.
Singing O why...Singing O why...
He told me he belonged to me but from me he would hide.
And that I would not hear his voice until I learned to sing.
Now every time I sing I know that I belong.
belong to him.
Singing O why...Singing O why...
He told me he would teach me everything I tried to know.
He made me see that you and me are dreamers in a show.
And when the days were darkest then he lit them with his moons.
And then we crossed the rainbow bridge but we came back...
Came back too soon...
Singing O why...Singing O why...
He showed me where he was Atman that man I could not see.
He pointed to the sky until a ladder I could see.
I climbed for many lives to find the secret golden flower.
And then I woke and found I'd slept for less than half...
Than half an hour.
Singing O why...Singing O why...
He brought us back together then when I was all alone.
He made me see I was not just of earth and skin and bone.
O it makes you feel so beautiful you can tell your Self apart.
Everytime you listen to the wise man in your heart.
Singing O why...Singing O why...
Τετάρτη, Μαΐου 18, 2011
..in a gadda da vida....
LYRICS
In a gadda da vida, baby
(In the Garden of Eden)
In a gadda da vida, honey
Don't you know that I'm lovin' you
Oh, won't you come with me
And take my hand
Oh, won't you come with me
And walk this land
Please take my hand
In a gadda da vida, honey
Don't you know that I'm lovin' you
In a gadda da vida, baby
Don't you know that I'll always be true
Oh, won't you come with me
And take my hand
Oh, won't you come with me
And walk this land
Please take my hand
In a gadda da vida, honey
Don't you know that I'm lovin' you
In a gadda da vida, baby
Don't you know that I'll always be true
Oh, won't you come with me
And take my hand
Oh, won't you come with me
And walk this land
Please take my hand
In a gadda da vida, baby
(In the Garden of Eden)
In a gadda da vida, honey
Don't you know that I'm lovin' you
Oh, won't you come with me
And take my hand
Oh, won't you come with me
And walk this land
Please take my hand
Rainer Maria Rilke
Μην αφήσετε να σας κυριέψει στη μοναξιά σας ανησυχία και ταραχή,
επειδή νιώθετε μέσα σας έναν αόριστο πόθο να ξεφύγετε από τη μόνωσή
σας. Ίσα-ίσα, αυτός ο πόθος - αν τον μεταχειριστείτε γαλήνια και
στοχαστικά, σα μέσο για κάποιο σκοπό - θα σας βοηθήσει ν' απλώσετε τη
μοναξιά σας σε πίο πλούσιο και πιο πλατύ χώρο. Οι άνθρωποι έχουν βρει
για το κάθε τι την ευκολότερη (συμβατική) λύση, την ευκολότερη απ' όλες
τις εύκολες λύσεις. Είναι, ωστόσο, φανερό πώς πρέπει να στεκόμαστε στο
Δύσκολο. Κάθε ζωντανή ύπαρξη σ' αυτό στέκεται. Το κάθε τι στη φύση
αξαίνει κι "αμύνεται" κατά το δικό του τρόπο. Από μέσα του ξεπηδάει μια
ατομικότητα ολότελα δική του, που μάχεται να μείνει δική του με κάθε
μέσο και ενάντια σε όλα τα εμπόδια. Λίγα πράγματα ξέρουμε. Όμως, για το
ότι πρέπει να στεκόμαστε στο Δύσκολο, θα 'μαστε πάντα σίγουροι. Είναι
γόνιμη η μοναξιά, επειδή είναι δύσκολη. Ένας παραπάνω λόγος για να
επιχειρήσουμε κάτι, πρέπει να είναι η δυσκολία που το κάτι αυτό
παρουσιάζει.
Γόνιμος είναι κι ο έρωτας: επειδή κι ο έρωτας είναι δύσκολος. Έρωτας του ανθρώπου για τον άνθρωπο: ίσως αυτό να 'ναι το δυσκολότερο απ' όσα μας έταξε η μοίρα, το πιο απόμακρο, η τελευταία δοκιμασία, το έργο που όλα τ' άλλα δεν είναι παρά προετοιμασία και προπαρασκευή του. Γι' αυτό κι οι νέοι - που είναι "αρχάριοι" στο κάθε τι - δεν ξέρουν ακόμα να αγαπούν: πρέπει να διδαχτούν τον έρωτα. Με όλο τους το είναι, με όλες τους τις δυνάμεις συμμαζεμένες γύρω στην ερημική φοβισμένη καρδιά τους, που οι χτύποι της ψηλώνουν ολοένα, πρέπει να μάθουν να αγαπούν. Ο καιρός όμως της μαθητείας είναι πάντα καιρός μακρόχρονου "εγκλεισμού". Έτσι είναι, για πολύ καιρό, κι ο έρωτας: μοναξιά. Ολοένα και πιο έντονη και πιο βαθιά μόνωση. Έρωτας δε θα πει να ανοίγεσαι ευθύς, να δίνεσαι, να ενώνεσαι με κάποιον Άλλον (τι θα ήταν, άλλωστε, η ένωση δύο όντων ακαθόριστων ακόμα, ατέλειωτων, ανοργάνωτων;). Είναι μία σπάνια ευκαιρία για να ωριμάσεις, ν' αποκτήσεις μιαν υπόσταση δική σου, να γίνεις εσύ ένας ολόκληρος Κόσμος, για χάρη κάποιου άλλου, αγαπημένου προσώπου. Είναι μια υψηλή, ακράτητη αξίωση, που σε χρίζει εκλεκτό της και σε σπρώχνει προς τα απέραντα πλάτη. Μόνο έτσι θα 'πρεπε να μεταχειρίζονται οι νέοι τον έρωτά τους: σαν ένα καθήκον που τους υποχρεώνει να εργάζονται αδιάκοπα στο μέσα τους κόσμο ("ν'ακρομάζονται και να σφυροκοπάνε νύχτα-μέρα"). Δεν είναι ακόμα ώριμοι για το δόσιμο του εαυτού τους, για την εγκατάλειψη και το σβήσιμό τους μέσα σε ένα άλλο άτομο, για οποιοδήποτε τρόπο Ένωσης. (Πρέπει, πρώτα και για πολύ καιρό, να μαζεύουν και να θυσαυρίζουν ολοένα.) Η Ένωση αυτή, το δόσιμο αυτό, είναι το στερνό σκαλόπάτι. Ίσως η ανθρώπινη ζωή να μη μπορεί ακόμα να το χωρέσει.
Εδώ όμως λαθεύουν οι νέοι τόσο συχνά και τόσο βαριά: ορμάνε ακράτητοι ο ένας προς τον άλλον, όταν τους αγγίξει η αγάπη (είναι στη φύση τους να μη μπορούν να περιμένουν), σκορπίζονται εδώ κι εκεί, ενώ η ψυχή τους είναι γεμάτη ακεφιά, ακαταστασία και ταραχή... Τι μπορεί όμως να βγει απ' αυτό; Τι μπορεί να κάνει η ζωή τούτο το μπερδεμένο σωρό των μισοσπασμένων υλικών, που αυτοί τα ονομάζουν "ένωσή" τους και πολύ θα 'θελαν να τα ονομάσουν "ευτυχία" τους; Και τι τους μέλλεται το αύριο; Καθένας τους αφανίζεται για χάρη του άλλου κι αφανίζει σύγκαιρα τον άλλον και άλλους πολλούς ακόμα, που ίσως να ερχόντουσαν κατόπι. Χάνει το νόημα της απεραντοσύνης, χάνει όλες του τις δυνατότητες.[...] Δεν του μένει παρά να γυρέψει σωτηρία σε μιαν απ' τις άπειρες συμβατικές καταστάσεις που είναι παντού στημένες, σα δημόσια καταφύγια, γύρω απ' αυτόν τον επικίνδυνο δρόμο. Καμιά περιοχή της ανθρώπινης υπόστασης δεν είναι τόσο πολύ γεμάτη από συμβατικότητες, όσο τούτη εδώ: σωσίβια, βάρκες και ναυαγοσωστικά είναι στη διάθεσή του, κάθε είδους βοήθεια που η κοινωνία έχει επινοήσει για τούτο το σκοπό. Για τους ανθρώπους ο έρωτας δεν είναι παρά μια απόλαυση, τον κατάντησαν λοιπόν κάτι εύκολο και φτηνό, ακίνδυνο και σίγουρο, όμοιο με τις απολαύσεις των δρόμων.
Αλήθεια, πόσοι και πόσοι νέοι στάθηκαν ανίκανοι να βρουν το σωστό δρόμο της αγάπης, για πόσους τα σύνορα του έρωτα σταματάνε στο εύκολο, βιαστικό δώσιμο του εαυτού τους! [...] Έρημοι κι αβοήθητοι, πορεύονται στα τυφλά κι ο ένας κι ο άλλος. Σκορπάνε τις καλύτερες δυνάμεις τους για να γλιτώσουν από συμβατικότητες όπως ο γάμος, και πέφτουν σ' άλλες συμβατικές λύσεις, λιγότερο χτυπητές, το ίδιο όμως θανάσιμες. Επειδή μονάχα για συμβατικότητες είναι άξιοι. [...]
Στο δρόμο του Έρωτα (όπως και στο δρόμο του Θανάτου, που είναι δύσκολος κι αυτός) δε θα βρεις - αμα τον αντικρύζεις σοβαρά- κανένα φως, καμιά απόκριση, ούτε σημάδι, ούτε χαραγμένο δρόμο, για να σε βοηθήσουν. [...] Όσο πιο πολύ αποζητάμε τη μοναξιά στη ζωή μας, τόσο περισσότερο ζυγώνουμε το μεγάλο νόημα του έρωτα και του θανάτου. Οι απαιτήσεις που, τραχύς και δύσκολος, ο έρωτας έχει από τη ζωή μας σε όλη της την πορεία, είναι πάρα πολύ βαριές, κι εμείς, στα πρώτα μας βήματα, είμαστε πολύ αδύναμοι μπροστά τους. Αν όμως σταθούμε καρτερικοί και δεχτούμε τον έρωτα αυτόν σαν τραχιά μαθητεία - αντί να χανόμαστε σ' όλα εκείνα τα εύκολα και κούφια παιχνίδια, που επινόησε ο άνθρωπος για να μην αντικρύζει κατάματα τη βαθύτατη σοβαρότητα της ζωής - ίσως τότε, εκείνοι που θα' ρθουν καιρό έπειτα απο μας, να νιώσουν μια κάποια πρόοδο κι ένα ξελάφρωμα. Και θα 'ταν τούτο σημαντικό.
απόσπασμα από το βιβλίο "Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή" του Rainer Maria Rilke
Γόνιμος είναι κι ο έρωτας: επειδή κι ο έρωτας είναι δύσκολος. Έρωτας του ανθρώπου για τον άνθρωπο: ίσως αυτό να 'ναι το δυσκολότερο απ' όσα μας έταξε η μοίρα, το πιο απόμακρο, η τελευταία δοκιμασία, το έργο που όλα τ' άλλα δεν είναι παρά προετοιμασία και προπαρασκευή του. Γι' αυτό κι οι νέοι - που είναι "αρχάριοι" στο κάθε τι - δεν ξέρουν ακόμα να αγαπούν: πρέπει να διδαχτούν τον έρωτα. Με όλο τους το είναι, με όλες τους τις δυνάμεις συμμαζεμένες γύρω στην ερημική φοβισμένη καρδιά τους, που οι χτύποι της ψηλώνουν ολοένα, πρέπει να μάθουν να αγαπούν. Ο καιρός όμως της μαθητείας είναι πάντα καιρός μακρόχρονου "εγκλεισμού". Έτσι είναι, για πολύ καιρό, κι ο έρωτας: μοναξιά. Ολοένα και πιο έντονη και πιο βαθιά μόνωση. Έρωτας δε θα πει να ανοίγεσαι ευθύς, να δίνεσαι, να ενώνεσαι με κάποιον Άλλον (τι θα ήταν, άλλωστε, η ένωση δύο όντων ακαθόριστων ακόμα, ατέλειωτων, ανοργάνωτων;). Είναι μία σπάνια ευκαιρία για να ωριμάσεις, ν' αποκτήσεις μιαν υπόσταση δική σου, να γίνεις εσύ ένας ολόκληρος Κόσμος, για χάρη κάποιου άλλου, αγαπημένου προσώπου. Είναι μια υψηλή, ακράτητη αξίωση, που σε χρίζει εκλεκτό της και σε σπρώχνει προς τα απέραντα πλάτη. Μόνο έτσι θα 'πρεπε να μεταχειρίζονται οι νέοι τον έρωτά τους: σαν ένα καθήκον που τους υποχρεώνει να εργάζονται αδιάκοπα στο μέσα τους κόσμο ("ν'ακρομάζονται και να σφυροκοπάνε νύχτα-μέρα"). Δεν είναι ακόμα ώριμοι για το δόσιμο του εαυτού τους, για την εγκατάλειψη και το σβήσιμό τους μέσα σε ένα άλλο άτομο, για οποιοδήποτε τρόπο Ένωσης. (Πρέπει, πρώτα και για πολύ καιρό, να μαζεύουν και να θυσαυρίζουν ολοένα.) Η Ένωση αυτή, το δόσιμο αυτό, είναι το στερνό σκαλόπάτι. Ίσως η ανθρώπινη ζωή να μη μπορεί ακόμα να το χωρέσει.
Εδώ όμως λαθεύουν οι νέοι τόσο συχνά και τόσο βαριά: ορμάνε ακράτητοι ο ένας προς τον άλλον, όταν τους αγγίξει η αγάπη (είναι στη φύση τους να μη μπορούν να περιμένουν), σκορπίζονται εδώ κι εκεί, ενώ η ψυχή τους είναι γεμάτη ακεφιά, ακαταστασία και ταραχή... Τι μπορεί όμως να βγει απ' αυτό; Τι μπορεί να κάνει η ζωή τούτο το μπερδεμένο σωρό των μισοσπασμένων υλικών, που αυτοί τα ονομάζουν "ένωσή" τους και πολύ θα 'θελαν να τα ονομάσουν "ευτυχία" τους; Και τι τους μέλλεται το αύριο; Καθένας τους αφανίζεται για χάρη του άλλου κι αφανίζει σύγκαιρα τον άλλον και άλλους πολλούς ακόμα, που ίσως να ερχόντουσαν κατόπι. Χάνει το νόημα της απεραντοσύνης, χάνει όλες του τις δυνατότητες.[...] Δεν του μένει παρά να γυρέψει σωτηρία σε μιαν απ' τις άπειρες συμβατικές καταστάσεις που είναι παντού στημένες, σα δημόσια καταφύγια, γύρω απ' αυτόν τον επικίνδυνο δρόμο. Καμιά περιοχή της ανθρώπινης υπόστασης δεν είναι τόσο πολύ γεμάτη από συμβατικότητες, όσο τούτη εδώ: σωσίβια, βάρκες και ναυαγοσωστικά είναι στη διάθεσή του, κάθε είδους βοήθεια που η κοινωνία έχει επινοήσει για τούτο το σκοπό. Για τους ανθρώπους ο έρωτας δεν είναι παρά μια απόλαυση, τον κατάντησαν λοιπόν κάτι εύκολο και φτηνό, ακίνδυνο και σίγουρο, όμοιο με τις απολαύσεις των δρόμων.
Αλήθεια, πόσοι και πόσοι νέοι στάθηκαν ανίκανοι να βρουν το σωστό δρόμο της αγάπης, για πόσους τα σύνορα του έρωτα σταματάνε στο εύκολο, βιαστικό δώσιμο του εαυτού τους! [...] Έρημοι κι αβοήθητοι, πορεύονται στα τυφλά κι ο ένας κι ο άλλος. Σκορπάνε τις καλύτερες δυνάμεις τους για να γλιτώσουν από συμβατικότητες όπως ο γάμος, και πέφτουν σ' άλλες συμβατικές λύσεις, λιγότερο χτυπητές, το ίδιο όμως θανάσιμες. Επειδή μονάχα για συμβατικότητες είναι άξιοι. [...]
Στο δρόμο του Έρωτα (όπως και στο δρόμο του Θανάτου, που είναι δύσκολος κι αυτός) δε θα βρεις - αμα τον αντικρύζεις σοβαρά- κανένα φως, καμιά απόκριση, ούτε σημάδι, ούτε χαραγμένο δρόμο, για να σε βοηθήσουν. [...] Όσο πιο πολύ αποζητάμε τη μοναξιά στη ζωή μας, τόσο περισσότερο ζυγώνουμε το μεγάλο νόημα του έρωτα και του θανάτου. Οι απαιτήσεις που, τραχύς και δύσκολος, ο έρωτας έχει από τη ζωή μας σε όλη της την πορεία, είναι πάρα πολύ βαριές, κι εμείς, στα πρώτα μας βήματα, είμαστε πολύ αδύναμοι μπροστά τους. Αν όμως σταθούμε καρτερικοί και δεχτούμε τον έρωτα αυτόν σαν τραχιά μαθητεία - αντί να χανόμαστε σ' όλα εκείνα τα εύκολα και κούφια παιχνίδια, που επινόησε ο άνθρωπος για να μην αντικρύζει κατάματα τη βαθύτατη σοβαρότητα της ζωής - ίσως τότε, εκείνοι που θα' ρθουν καιρό έπειτα απο μας, να νιώσουν μια κάποια πρόοδο κι ένα ξελάφρωμα. Και θα 'ταν τούτο σημαντικό.
απόσπασμα από το βιβλίο "Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή" του Rainer Maria Rilke
Τρίτη, Μαΐου 17, 2011
....Lucas Samaras...
...εγω μιλαω για τους αλλους οταν μιλαω για τον εαυτο μου,
αλλα οχι μονο για μενα.(....)
(...)οι ανθρωποι συνηθως φοβουνται να πεθανουν...
...προσωπικα δεν νομιζω οτι ειναι κατι κακο...
...μια μεγαλη μορφη...
...με πανανθρωπινη σκεψη...
...χαρηκα πολυ που τον γνωρισα...
...
Δευτέρα, Μαΐου 16, 2011
...με την πλατη στον τοιχο....
...γιατι δεν γινεται τιποτα εμπρος μου με μια ματια να το κλεψω να φυγω...
...καλημερα σας...
Κυριακή, Μαΐου 15, 2011
...a song for a sun....
...ενα πολυ αγαπημενο τεμαχιο χρονια τωρα....
...αν η ζωη μου ειχε soundtrack θα ητανε αυτο...
...?...
...η τουλαχιστον θα ητανε ενα απο αυτα....
...black snake....
...υποχθονιον και εξαρτητικοτατον...
....αγαπημενο πολλαν...
...για περισσοτερες αποκαλυψεις εδω....
...(credits to ma dear Jess Blackcatbone...)
http://www.veoh.com/watch/v20683571SwZw7gnj
Σάββατο, Μαΐου 14, 2011
Πέμπτη, Μαΐου 12, 2011
...a skin too few....
http://www.viddler.com/explore/digizen/videos/13/10.804/
(a great source also here too:
http://standinatthecrossroads-blackcatbone.blogspot.com/2007/11/nick-drake-bryter-later-1970-uk-island.html)
....το τραγουδι της Ηλεκτρας....
....αγαπητοι μου λιγοστοι αλα καλογουστοι φιλοι...
...αυτο θα σας ικανοποιησει περαν του δεοντος...
...διαβαζοντας παρακατω θα καταλαβετε γιατι...
Electra's Song
sung by Martha Lewis
music: Thesia Panayiotou
lyrics: Jay Raskin
from the soundtrack of the film ELECTRA (U.S.A. 1990)
directed by Jay Raskin
produced by Vicky Raskin
clip created by Costas Ferris
hommage a Tamara de Lempicka
sung by Martha Lewis
music: Thesia Panayiotou
lyrics: Jay Raskin
from the soundtrack of the film ELECTRA (U.S.A. 1990)
directed by Jay Raskin
produced by Vicky Raskin
clip created by Costas Ferris
hommage a Tamara de Lempicka
...μαλιστα...
...(credits for once more to ma dear Jess Blackcatbone for this)...
Τετάρτη, Μαΐου 11, 2011
....Babe Ruth....
....πολυ αγαπημενοι...
...Janita love...
...και σας αφιερωνω το σολο στο 2.30 ...
...ω ναι...
Τρίτη, Μαΐου 10, 2011
...ενα απιστευτο βιντεο...
...οι νομοι της ζουγκλας ειναι σκληροι...
...ομως....
(credits to ma dear Jessie Blackcatbone for this one)
Δευτέρα, Μαΐου 09, 2011
...εισαι ηλικιωμενος Πατερα Ουιλλιαμ...
You are old, Father William
Lewis Carroll
(http://www.youtube.com/wat
"Εισαι ηλικιωμενος πατερα Ουιλλιαμ",ειπε ο νεαρος,"και κατασπρα εγιναν τα μαλλια σου
-Και ομως,στεκεσαι στο κεφαλι σου συνεχως-
Νομιζεις πως αυτο ειναι σωστο στην ηλικια σου?"
‘You are old, Father William,’ the young man said,
‘And your hair has become very white;
And yet you incessantly stand on your head -
Do you think, at your age, it is right?’
"Στα νιατα μου"απαντησε ο πατερας Ουιλλιαμ στο γιο,"φοβομουνα πως μπορει να βλαψει τον εγκεφαλο αυτο-αλλα τωρα που δεν διαθετω σιγουρα ιχνος του-ε,το κανω ξανα και ξανα-γιαυτο!"
‘In my youth,’ Father William replied to his son,
‘I feared it might injure the brain;
But, now that I’m perfectly sure I have none,
Why, I do it again and again.’
"Εισαι ηλικιωμενος"ειπε ο νεαρος "οπως ανεφερα ξανα,παρολα αυτα εκανες τουμπα αναποδη στην πορτα-αν κι εχεις παχυνει υπερβολικα-σε παρακαλω να μου πεις που θα παει αυτη η ροτα?"
‘You are old,’ said the youth, ‘as I mentioned before,
And have grown most uncommonly fat;
Yet you turned a back-somersault in at the door -
Pray, what is the reason of that?’
"Στα νιατα μου "ειπε ο σοφος,καθως κουνουσε την κομη την γκριζωπη,"διατηρουσα ολα τα μελη μου πολυ μαλακα χρησιμοποιωντας αυτη την αλοιφη-ενα σελινι το κουτι-να σου πουλησω μερικα?
‘In my youth,’ said the sage, as he shook his grey locks,
‘I kept all my limbs very supple
By the use of this ointment - one shilling the box -
Allow me to sell you a couple?’
"Εισαι ηλικιωμενος ειπε ο νεαρος,"και η σιαγονα σου ειναι μισερη,
για ο,τιδηποτε σκληροτερο απο το λιπος-και ομως εφαγες ολη την χηνα με τα κοκαλα προχθες-
Σε παρακαλω,πως τα καταφερες,για πες!
‘You are old,’ said the youth, ‘and your jaws are too weak
For anything tougher than suet;
Yet you finished the goose, with the bones and the beak -
Pray how did you manage to do it?’
"Το εριξα στο δικαιο στα νιατα μου"-ειπε ο πατερας,
"Και με την γυναικα μου επιχειρηματολογουσα συνεχως
και η μυικη δυναμη της μασελας διαρκει για ολη την ζωη μου ολοσχερως!"
‘In my youth,’ said his father, ‘I took to the law,
And argued each case with my wife;
And the muscular strength, which it gave to my jaw,
Has lasted the rest of my life.’
"Εισαι ηλικιωμενος"ειπε ο νεαρος,"με δυσκολια θα υπεθετε κανεις
πως η οραση σου ειναι σταθερη οπως παλια-και παρολα αυτα πανω στην μυτη σου ενα χελι ισορροπεις-τι σε εκανε τοσο εξυπνο τελικα?"
‘You are old,’ said the youth, ‘one would hardly suppose
That your eye was as steady as ever;
Yet you balanced an eel on the end of your nose -
What made you so awfully clever?’
"Απαντησα τρεις ερωτησεις,και αυτο ειναι αρκετο,-ειπε ο πατερας του-"μην παιρνεις αερα!
Νομιζεις πως μπορω ολημερις να ακουω αυτο?
Φευγα και μην κατεβεις τα σκαλια αν δεν με πεις "Πατερα"!
‘I have answered three questions, and that is enough,’
Said his father; ‘don’t give yourself airs!
Do you think I can listen all day to such stuff?
Be off, or I’ll kick you down stairs!
Lewis Carroll
(http://www.youtube.com/wat
"Εισαι ηλικιωμενος πατερα Ουιλλιαμ",ειπε ο νεαρος,"και κατασπρα εγιναν τα μαλλια σου
-Και ομως,στεκεσαι στο κεφαλι σου συνεχως-
Νομιζεις πως αυτο ειναι σωστο στην ηλικια σου?"
‘You are old, Father William,’ the young man said,
‘And your hair has become very white;
And yet you incessantly stand on your head -
Do you think, at your age, it is right?’
"Στα νιατα μου"απαντησε ο πατερας Ουιλλιαμ στο γιο,"φοβομουνα πως μπορει να βλαψει τον εγκεφαλο αυτο-αλλα τωρα που δεν διαθετω σιγουρα ιχνος του-ε,το κανω ξανα και ξανα-γιαυτο!"
‘In my youth,’ Father William replied to his son,
‘I feared it might injure the brain;
But, now that I’m perfectly sure I have none,
Why, I do it again and again.’
"Εισαι ηλικιωμενος"ειπε ο νεαρος "οπως ανεφερα ξανα,παρολα αυτα εκανες τουμπα αναποδη στην πορτα-αν κι εχεις παχυνει υπερβολικα-σε παρακαλω να μου πεις που θα παει αυτη η ροτα?"
‘You are old,’ said the youth, ‘as I mentioned before,
And have grown most uncommonly fat;
Yet you turned a back-somersault in at the door -
Pray, what is the reason of that?’
"Στα νιατα μου "ειπε ο σοφος,καθως κουνουσε την κομη την γκριζωπη,"διατηρουσα ολα τα μελη μου πολυ μαλακα χρησιμοποιωντας αυτη την αλοιφη-ενα σελινι το κουτι-να σου πουλησω μερικα?
‘In my youth,’ said the sage, as he shook his grey locks,
‘I kept all my limbs very supple
By the use of this ointment - one shilling the box -
Allow me to sell you a couple?’
"Εισαι ηλικιωμενος ειπε ο νεαρος,"και η σιαγονα σου ειναι μισερη,
για ο,τιδηποτε σκληροτερο απο το λιπος-και ομως εφαγες ολη την χηνα με τα κοκαλα προχθες-
Σε παρακαλω,πως τα καταφερες,για πες!
‘You are old,’ said the youth, ‘and your jaws are too weak
For anything tougher than suet;
Yet you finished the goose, with the bones and the beak -
Pray how did you manage to do it?’
"Το εριξα στο δικαιο στα νιατα μου"-ειπε ο πατερας,
"Και με την γυναικα μου επιχειρηματολογουσα συνεχως
και η μυικη δυναμη της μασελας διαρκει για ολη την ζωη μου ολοσχερως!"
‘In my youth,’ said his father, ‘I took to the law,
And argued each case with my wife;
And the muscular strength, which it gave to my jaw,
Has lasted the rest of my life.’
"Εισαι ηλικιωμενος"ειπε ο νεαρος,"με δυσκολια θα υπεθετε κανεις
πως η οραση σου ειναι σταθερη οπως παλια-και παρολα αυτα πανω στην μυτη σου ενα χελι ισορροπεις-τι σε εκανε τοσο εξυπνο τελικα?"
‘You are old,’ said the youth, ‘one would hardly suppose
That your eye was as steady as ever;
Yet you balanced an eel on the end of your nose -
What made you so awfully clever?’
"Απαντησα τρεις ερωτησεις,και αυτο ειναι αρκετο,-ειπε ο πατερας του-"μην παιρνεις αερα!
Νομιζεις πως μπορω ολημερις να ακουω αυτο?
Φευγα και μην κατεβεις τα σκαλια αν δεν με πεις "Πατερα"!
‘I have answered three questions, and that is enough,’
Said his father; ‘don’t give yourself airs!
Do you think I can listen all day to such stuff?
Be off, or I’ll kick you down stairs!
Κυριακή, Μαΐου 08, 2011
Πέμπτη, Μαΐου 05, 2011
...the vast indifference of heaven....
...αυτος ο αγαπημενος σοφος Warren....
....και αυτες οι πανεμορφες τραγουδισμενες σκεψεις του...
....ο,τι πρεπει για αυτο που νιωθω ...
...να ανεβω στο καραβι και να ξαναγυρισω...
...ποσο ξεκαθαρα ειναι ολα οταν φτανεις σε κεινο το σημειο που ξερεις που θελεις να ειναι η καρδια σου....
....μια διαυγεια αντιστοιχη με αυτη του οριζοντα μετα απο μια καταρρακτωδη βροχη...
...και να ειναι ξημερωματα....βλεπεις τοοοοοοοοοσοοο μακρυα....
...καλημερα σας...
Time marches on
Time stands still
Time on my hands
Time to kill
Blood on my hands
And my hands in the till
Down at the 7-11
Gentle rain
Falls on me
All life folds back
Into the sea
We contemplate eternity
Beneath the vast indifference of heaven
The past seems realer than the present to me now
I've got memories to last me
When the sky is gray
The way it is today
I remember the times when I was happy
Same old sun
Same old moon
It's the same old story
Same old tune
They all say
Someday soon
My sins will all be forgiven
Gentle rain
Falls on me
All life folds back
Into the sea
We contemplate eternity
Beneath the vast indifference of heaven
They say "Everything's all right"
They say "Better days are near"
They tell us "These are the good times"
But they don't live around here
Billy and Christie don't--
Bruce and Patti don't--
They don't live around here
I had a girl
Now she's gone
She left town
Town burned down
Nothing left
But the sound
Of the front door closing forever
Gentle rain
Falls on me
All life folds back
Into the sea
We contemplate eternity
Beneath the vast indifference of heaven
Time stands still
Time on my hands
Time to kill
Blood on my hands
And my hands in the till
Down at the 7-11
Gentle rain
Falls on me
All life folds back
Into the sea
We contemplate eternity
Beneath the vast indifference of heaven
The past seems realer than the present to me now
I've got memories to last me
When the sky is gray
The way it is today
I remember the times when I was happy
Same old sun
Same old moon
It's the same old story
Same old tune
They all say
Someday soon
My sins will all be forgiven
Gentle rain
Falls on me
All life folds back
Into the sea
We contemplate eternity
Beneath the vast indifference of heaven
They say "Everything's all right"
They say "Better days are near"
They tell us "These are the good times"
But they don't live around here
Billy and Christie don't--
Bruce and Patti don't--
They don't live around here
I had a girl
Now she's gone
She left town
Town burned down
Nothing left
But the sound
Of the front door closing forever
Gentle rain
Falls on me
All life folds back
Into the sea
We contemplate eternity
Beneath the vast indifference of heaven
Τρίτη, Μαΐου 03, 2011
...υπαρχει .....
...πολυς και κακος κοσμος εκει εξω...
...μα πρεπει να ερθουμε σε επαφη....
...για να συνειδητοποιησουμε το ποσο χαμηλα μπορεις να πεσεις σαν ανθρωπος...
...μικροψυχοι και ασυνειδητοι...
...δημοσιουπαλληλισκοι κακιας παστας δουλευετε και φτυνετε επανω στο ψωμακι που τρωτε....
...το χειροτερο ειδος...
...ο θανατος σου η ζωη μου....
...το λιγο που σας γνωρισα σας σιχαθηκα...
...η μικρη μου και ταπεινη αξιοπρεπεια δεν σας αντεχει...
...σας αξιζει να παιδευεστε στα αποτελεσματα των επιλογων σας...
..εγω για ακομη μια φορα θα φυγω...
...γιατι την συνειδηση μου την θελω καθαρη...
...και ας μην ξερω αυριο που θα ξημερωθω...
...εγω μ'εμενα να ειμαι ενταξει...
...γιατι ουδεις αναντικαταστος αγαπη...
...ουδεις εκτος απο τον ιδιο σου τον εαυτο...
...τον εχασες?
...χαθηκες...
...και αν καποιοι δεν καταλαβαινετε την αιτια της εξαρσης μου δεν πειραζει...το τελικο "ζουμι" ειναι παντος καιρου...
...και το τελικο ζουμι ποιο ειναι ε?
...καποτε η αγαπημενη μου Λιλη Ζωγραφου ειχε πει...
"Να εχεις ενα παθος,να μαζευεις χρυσες λιρες...και καποια στιγμη να τις σκορπισεις ολες στον αερα ...να τις σκορπας και να τραγουδας" ειμαι ελευθερος...ειμαι ελευθερος και πιρλα πιρλα πω"...
...σημερα ηπια..
...στην αναισθησια των ανθρωπων...
...αυτην την χωρις μνημη μεγαιρα...
...σε αυτην...
Δευτέρα, Μαΐου 02, 2011
........ships....
Well you asked how much I love you
Why do ships with sails love the wind?
And will I be thinking of you
Will I ever pass this way again
I'll be returning some day
Until then, please don't ask me my direction
Let my tracks be buried in the sea
'Cause to wander is my infection
'Till the four winds bring you back to me
Don't count your memories
Think of me as just a dream
Just like this melody, I sing
Why do ships with sails love the wind?
And will I be thinking of you
Will I ever pass this way again
I'll be returning some day
Until then, please don't ask me my direction
Let my tracks be buried in the sea
'Cause to wander is my infection
'Till the four winds bring you back to me
Don't count your memories
Think of me as just a dream
Just like this melody, I sing
(...ευχαριστω τον blogger Clouds in the Mirror που μου το ξαναθυμισε μετα απο πολλα χρονια...)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)